Bermagui als uitvals bassis

Hallo lieve volgers, hier ben ik weer, terug in Beechworth. Het is hier vandaag vrijdag 1-2-2019, gisteren avond om kwart over zeven precies, waren we terug van de tocht waar we zondag ochtend aan begonnen waren, we hebben 1264 km. nodig gehad om de weg naar huis weer te vinden. We zijn in heel veel plaatsen en plaatsjes geweest waarbij er altijd wel een verhaal hoorde, ik wil jullie deze verhalen niet onthouden maar het is helaas wel zo dat ik ze nu niet allemaal achter elkaar kan in typen want dan haal ik mijn vliegtuig maandag niet, dus we spreken af dat wat ik nu niet kwijt kan aan jullie ik thuis als nog allemaal in de blog vertel. Ik ga nu verder bij waar ik gebleven was, dus
Dinsdag 22 jan. 2019. We hadden vannacht een heer lijk temperatuurtje niet te heet en niet te koud (dat kan het hier ook zijn snachts) in de tent. Na het douchen gingen we op naar onze duitse croissant vernietiger, onze Duitse vriend ziet kans om van een croissantje met ham en kaas, een onherkenbaar geheel te maken, door het geheel in een tostieijzer tot moes te persen, dat deed hij gisteren ook al (de barbaar). Hij en zijn veel jongere vriendin ( wat moeten die jongere vrouwen toch allemaal met die veel oudere kerels ????) hebben namelijk wel heel lekkere koffie, en deze keer ook huisgemaakte kruimeltaart ( mijn dag kon niet meer stuk) Brian ging weer voor de verwoeste croissant. Vandaag gingen we de andere kant op omhoog en kwamen we als eerst bij het stadje Central Tilba een oudstadje uit 1873 wat bekend is geworden door de kaas die er gemaakt werdt en de houten meubelen, tafels en kasten. Australie heft niet zo’n oude geschidenis als Europese landen hebben, daardoor speeld de geschidenis, van veel plaatsen hier, zich hoofdzakelijk af tussen 1788, toen de Engelsen hier in grotere getalen naar toe kwamen en de 20e eeuw, dit zijn geschidenis fijten die men koesterd.
Maar aan een ander belangrijk fijt mag zeker niet voorbij gegaan worden, namelijk dat de Indigenous Australien ( het autochtone Australische volk, zoals de Aborigines zich liever genoemd laat worden) al meer dan 60.000 jaar in dit land wonen, alleen geen geschreven geschidenis kennen. Dat betekend zeker niet dat die er niet is maar, de geschidenis wordt bij deze mensen, mondeling overgedragen naar de jongeren, ondersteund met tekeningen en rituelen. Er zijn ook heel veel plekken in Australie die een heel belangrijke religieuze betekenis voor dit volk hebben, maar waar vaak door de (nieuwe) Australiers geen rekening mee gehouden werdt, gelukkig komt er steeds meer begrip voor de positie van de Aborigines. Zoals jullie in mijn vorige blogs hebben kunnen lezen zijn er hier plaatsen en dorpjes met een bijna onuitspreekbare naam, dat zijn namen die door het Aborigines volk aan die plaatsen gegeven waren, maar die door de engelse, zo geschreven zijn zoals het ongeveer klinkt als een Aborigines het zegt.
Goed verder met de trip richting Narooma, ook weer een prachtig plaatsje waar aan een kant de zee ligt e naan de andere kant een heel groot meer waar geSUPt, ge kayakt en gevist kon worden, een prachtig vacantieoord. Aan het meer even lekker op een terasje een tostie gegeten en toen weer op de terugweg. Onderweg nog gestopt bij Mystery Bay, dat is een plek aan het strand waar men op 10 oktober 1880 het verlaten schip Lamont H.G. Young terug vond, hij war opzichter bij het department van de goudmijnen en zou samen met zijn assistend Max Schneider en 3 andere opvarenden de goudmijnen gaan controleren, maar toen men langetijd niets van hem horde en op zoek ging vondt men hier zijn verlaten schip en werdt er nooit iets van hem en zijn bemanning teruggevonden. Over terug gesproken, wij zijn wel teruggegaan naar de camping en hebben ons opgeknapt om eens lekker te gaan eten in de pub, en daarna het tentje in en snurken. Tot zover weer even morgen weer een stukje, groetjes Bernard